Wstępniak - dlaczego z plecakiem i obiektywem?

mój cień i mój plecak, zawsze ze mną

Od roku niemal, piszę blog pt. 'Małe i większe przyjemności Poll', w którym, jak groch z kapustą, wymieszałam swoje 3 pasje: ogród, podróze i amatorskie fotografowanie. Troszkę się tam zrobiło ciasno i mało przejrzyście , postanowiłam więc, część wpisów (dotyczących podróży), przenieść na nowe netowe stronki. Sezon ogrodowy za mną , teraz czas na wędrówki, poznawanie nowych miejsc i ludzi, bowiem podróże, zwłasza te małe ,  po Polsce, są ostatnio moją ulubioną ( prócz ogrodowania) formą wypoczynku.

 Podczas dłuższych wyjazdów, zaglądam w różne kąty kraju, zwiedzam i poznaję różne obiekty, najczęściej przypadkowo napotkane po drodze, w trakcie dwu-, trzytygodniowej włóczęgi.Wybieram na mapie jakiś niezbyt dobrze znany mi zakątek kraju i pilnie rozglądając się po drodze za drogowskazami, ruszam w podróż, która tak do końca nie ma wytyczonej trasy, ani celu. Zaglądam do miejscowych punktów IT, które nie tylko posiadają wiele materiałów promujących swój region, ale które często są jedynym źródłem wiedzy o prawdziwie niepowtarzalnych miejscach.

Noclegi w schroniskach PTSM, pod namiotem w przygodnych miejscach, czy z braku laku, w samochodzie , nie przerażają mnie a wprost odwrotnie, owocują poznawaniem ludzi i miejsc, których nie poznałabym wynajmując pokoje w hotelach. Wspominki o takich miejscach i ludziach  pielęgnuję w sobie długo...Oglądam zdjęcia, odtwarzam trasy, spisuję wrażenia... Żyję nimi i do tych, które zrobiły na mnie największe wrażenie,planuję powrócić.

Mania fotografowania...tak można nazwać jedną z moich ... jak to nazwać ?... 'ulubionych' przyjemności ? Kogo dotknęła ta przypadłość, wie o czym piszę. Jestem np dość uciążliwym współpodróżnikiem,  który zawsze zostaje z tyłu, bo wciąż i wciąż znajduje doskonałe obiekty, warte , by je obfocić z każdej strony po 10 razy, bo a nóż coś nie wyjdzie a ja nie przebolałabym tej straty... I tak , droga, którą można by przebyć w godzinę, mnie zajmuje najczęściej dwa razy tyle. Wybierając się w podróż, mogę zapomnieć o spakowaniu różnych ważnych rzeczy, ale nigdy o dwóch zapasowych bateriach do aparatu, ładowarki i co najmniej jednej zamiennej karty.

Dlatego też, najbardziej lubię podróżować sama ... Nikt mi nie marudzi, że jest głodny a ja stojępół godziny przed jedną i tą samą paprocią, która mnie zainteresowała w połowie podejścia pod szczyt Bardzo Ważnej Góry, Którą Koniecznie Trzeba Zdobyć , lub kładę się na ziemi, by z odpowiedniej perspektywy ująć zółtą prymulkę na rumuńskiej połoninie. Nikogo nie przestrasza nagłe hamowanie na rozmiękłej, polnej  drodze , bo w polu widzenia ukazały się  resztki traktora z wystającym nad zboża kominem. Fotografowanie sprawia mi wiele przyjemności a ona właśnie liczy się dla mnie bardziej, niż niedostatki warsztatowe.

Po powrocie do domu wielokrotnie oglądam zrobione zdjęcia ,starając się je uporządkować i usunąć te, które  są zupełnie nieudane. Niestety, spaczone i zbyt tkliwe serce twórcy głośnym "NIE!!!!", zabrania mi wyrzucić ze zbiorów choćby jedno, jedyne zdjęcie. Brak dystansu do własnej 'twórczości', to tez swego rodzaju przyjemność.


Zapraszam więc ciepło, choć listopadowo, do wędrowania ze mną, z moim plecakiem i aparatami.
Może poznacie nieznane miejsca?
 Może mój wpis, zachęci Was do odwiedzenia jednego z nich? Na to po cichu  liczę.

przepraszam za przydługi wstęp i pozdrawiam
Poll, taka zwykła Poll